Kizaru uśmiechnął się tylko szelmowsko jak to miał w zwyczaju i wzdrygnął jedną nogą zerkając na chłopaka spod okularów. Zaśmiawszy się delikatnie pod nosem z prędkością światła wybił się wysoko w górę i stamtąd - przeleciawszy oczywiście nad ścianą wytworzoną przez chłopaka rzucił się prosto na Luffy'ego stojącego tuż obok Zoro i Franky'ego. W postaci wiązki światła wbił w ziemię chłopaka zanim ktokolwiek zdążył się ruszyć. Wybuch oślepił wszystkich w około na kilka sekund. Jakby tego było mało - pomocnik admirała już nadchodził. Z tygrysim impentem rzucił się na Otta biorąc potężny zamach swym tęgim orężem i wyprowadzając cios tuż znad głowy. - Nie masz gdzie uciec, sprawiedliwość Cię dopadnie! Czyż nie wujku? - Krzyknął młodzieniec zwracając się do Kizaru. - Przecież mówiłem abyś mnie tak nie nazywał! - Odrzekł oburzony admirał zerkając na gumowego chłopaka sprawnie zbierającego się z ziemi i stającego przed nim, przybierając groźną minę. - A niech Cię! To nawet zabolało. - Rzucił słomiany ocierając pot z czoła. Sanji wraz Zoro już doskakiwali do Kizaru gdy Kuma zmiótł ich laserem odrzucając na sporą odległość. Borsalio tylko zerknął przez ramię jak dwójka z przeciwników jest rozkładana przez cyborga. Reszta załogi postanowiła pomóc swym sprzymierzeńcom - tym samym atakując Kumę. Walka nabiera coraz bardziej agresywnego obiegu zdarzeń.

Kolor - Luffy
Kolor - Kizaru (Borsalio)
Kolor - Przydupas z toporkiem

- Eeeem? - Rzucił leniwie admirał zerkając powoli w stronę chłopaka. - A czym ty jesteś? To smutne, Ciebie też muszę wyeliminować, cosiu? - Odskakując na krok Borsalio wysunął dłoń [Yata no Kagami] wystrzeliwując wiązkę światła która swobodnie odbijając się w powietrzu powoli zbliżała się do Otta sprawnie omijając macki wytworzone przez chłopaka; Kuma raz za razem, z każdym atakiem powoli wyniszczał załogę. - Nie odwracaj się do mnie plecami, niegodziwcze! - Rzekł Sentomaru wysuwając potężny atak wzmacniany haki w stronę chłopaka. W ostatniej chwili cios zablokował jednak Luffy krzyżując ręce i przyjmując uderzenie na siebie tym samym będąc odrzuconym na kilkanaście metrów. - Otto, wierzę w Ciebie. Zajmę się nim i do Ciebie dołączę, idź! - Krzyknął ocierając krew z walki i krzywo uśmiechając się tym samym udając jakby nic się nie stało. Finalnie Kizaru za sprawą techniki ośmiu luster zbliżył się do mężczyzny na dosyć bliską odległość a następnie jednym uderzeniem pięścią potężnie uderzył chłopaka prosto w twarz. - Ooooohm, a więc jesteś typu logia? Więc może jednak coś, stanie się 'czymś' i a wtedy 'to' zlikwidujemy. - Poprawiając swą złocistą marynarkę stanął na wprost chłopaka.

Dłoń admirała powoli była pochłaniana przez twór chłopaka a ten zdziwiony takim obrotem spraw przemieścił się o kilka metrów i tworząc świetliste ostrze [Ama no Murakumo] i od razu odcinając sobie dłoń. Ta opadła na ziemię i rozpraszając się szybko znikła wraz ze energią wytworzoną prze przeciwnika. Drobinki świetlne zbierały się tak jakby dłoń miała się zaraz zregenerować lecz świetliste ciało Kizaru nie było w stanie tego zrobić. - Aaaaa więęęęc jeednak... nie jesteś niczym. Ale wkrótce się staniesz. - Lewą dłonią poprawił kapelusz. - Świetlista obława. [Hakkō shūgeki]- Wyszeptał po nosem. Jego ciało rozszczepiło się na mnóstwo drobin świetlnych tworząc wszechpotężną aurę otaczającą całą okolicę. Wszystko w okół błyszczało i jarzyło się. Kizaru zniknął. Nagle zewsząd zaczęły się pojawiać promienie które kierowały się raz za razem w stronę Otta. Jeden za drugim przeszywały jego ciało. O dziwo ból dosięgał go i lasery raniły chłopaka. Dlaczegóż to? Otóż gdzieś w owym świetle ukryte było ciało admirała, a może nawet wszystko w około nim było. Ataki wyprowadzane w stronę bezbronnego aktualnie chłopaka były uderzeniami bezpośrednimi wymierzonymi przez niego - wzmanianymi haki i przyśpieszanymi do prędkości światła. Pierwsze z uderzeń wbiło nastolatka w skałę, kolejne rozłupały ją i wbijały go w glebę. Było coraz gorzej, wszyscy pochłonięci byli jednak walką na tyle bardzo, że pomimo chęci - nie byli w stanie pomóc towarzyszowi; Kolejne z uderzeń, chłopak nie był w stanie zliczyć już które. Zmasakrowany, zakrwawiony - gotowy na koniec. Jednakże... ataki nagle ustają. Ledwo zipiąc chłopak jest w stanie otowrzyć oczy. Nad nim stoi Książe Ciemności Reyligh, wraz ze swym mieczem stając naprzeciw już zmaterializowanemu Kizaru. - A cóż to? Czyżby ten młodzieniaszek aż tak Ci zaszkodził, Borsalio? - rzucił Książe spoglądając na dłoń admirała. Ten tylko parsknął ignorując słowa przeciwnika. Już po chwili rozpoczęłą się potężna wymiana ciosów, gdzie Reyligh nie dopuszczał Kizaru zbliżenia się do chłopaka.

Kolor - Reyligh

Chłopak powoli wstał, chwiejnym krokiem ruszył gdzieś w pole walki. Stworzył coś, było to jednak tak słabe, że nie było w stanie utrzymać prawidłowej formy i po chwili znikło. Jego moc i energia malała z każdą chwilą. Być może to zadane obrażenia, a może po prostu już nadchodził jego koniec. Chłopak wysunął się jeszcze nieco bardziej, a Kizaru wykorzystując sytuację już pojawił się przy nim wyprowadzając ostateczne pchnięcie w pierś nastolatka. W ostatniej chwili jednak Rayleigh sprawnym kopniakiem w podróbek powstrzymał admirała znów odsuwając go Otta. Następny był Sentomaru, ten również wykorzystując chwilę doskoczył do chłopaka próbując z nim skończyć. Jego atak zablokował jednak Zoro swym stylem Santoryu [Yaki Oni Giri]. - Uważaj gdzie leziesz, idioto! - Wykrzyknął; Chłopak powoli podupada. Słyszy gdzieś w oddali. - Otto. - Czy to już omamy, czy już odchodzi? Za nim pojawia się Kuma. Czy to już jego koniec? Barholemw ściągając rękawiczkę sprawnie uderza chłopaka w plecy. Nagle ten znika z pola walki.

Kolor - Zoro
Kolor - Bartholemw Kuma

Leciałeś w przestworzach otoczony bańką z jakiegoś niewiadomego materiału. Ogromna prędkość. Zemdlałeś z powodu utraty krwi i bólu jaki odczuwałeś. Po kilku dniach spędzonych w powietrzu twoje ciało ląduje na jakiejś wyspie, dokładnie przy brzegu. Minęło trochę czasu zanim się jednak ocknąłeś. Nad tobą jakaś zgraja ptaków która dziobała Cię w głowę w poszukiwaniu pożywienia. W okół sam piasek, za twoimi plecami gęsty las tropikalny. Raczej nie wyglądało to na zamieszkaną wyspę, choć... w oddali gdzieś kłębił się dym. Jakiś zakład, a może zwykłe ognisko? Jedno jest pewne - ktoś tam jest!

Chłopak powoli był w stanie wstawać lecz z każdą chwilą ból się nasilał. Nie tylko ten fizyczny, ale i cierpienie jakie skalało jego duszę. Ta niemoc jaka w nim siedziała - to, że nie był w stanie pomóc towarzyszom. W zamyśleniu ból odszedł nieco na bok. Krok za krokiem zbliżał się już do miejsca z którego widać było kłębiący się dym z oddali. Wychylając się zza krzaka ujrzał małą chatkę, drewnianą, pokrytą słomą. Tuż za nią kolejne. Kilku ludzi pałętało się w okół nich. Byli różnie odziani, niektórzy z przepaskami czy bandanami. Większość była uzbrojona w wszelkiej maści oręże i pistolety. Głośno rozmawiali i przekrzykiwali się - w oddali było widać wielki piracki statek pod banderą wąsatej czaszki. Tak, to z pewnością byli piraci.

Jakimś cudem chłopakowi udało się przedostać się niezauważonym, gdy nagle... ktoś przeszedł obok niego. Mężczyzna, chwiał się na nogach - zerknął na Itta tylko kątem oka i stanąwszy nieopodal chłopaka wyciągnął przyrodzenie i pogwizdując rzucił. - Nieeenoossooo-tyyyyy... Kkktoooo byłby tak głuuuupiii i sam się tuuutaj przypa... przyppaaaa... przyyypppaaaałłęęętał, cholipka! - Potrząsnął jeszcze tylko głową i obróciwszy się w drugą stronę odszedł gdzieś. Był z pewnością totalnie pijany. Wkrótce nastolatek dostał się w głąb obozu. Sprawnie omijając tubylców i obijając się o ściany stał teraz przyparty do muru jednego z centralnych budynków. Coraz bliżej celu.